کارما به معنای«تاوان» است. بدین معنا که نتیجه اعمال نیک و بد فرد در زندگی کنونی و یا زندگی های بعدی وی تأثیر خواهد گذاشت. به موجب قانون کارما کردار، گفتار یا پندار هر فرد، موجب نتایج و سبب اموری است که سرنوشت حیات دنیوی واَخروی ابدی او را مشخص می کند لذاافکار و اعمال وگفتار بد در دنیا به صورت رنج ودرد و نداری و بیماری جسمی وروحی واحساسی ودر آخرت به صورت کوری بما برمی گردد
اگر ما حق کسی را پایمال میکنیم، اگر دل کسی را میشکنیم، اگر با صدای بوق اتومبیل خود در ساعت 12 شب دیگران را میآزاریم، اگر پشت سر کسی غیبت میکنیم و یا حتی اگر خوبی میکنیم، دست افتادهای را میگیریم، دل ناشادی را شاد مینماییم و یا کیسه سنگین برنج را از دست پیرزنی میگیریم، منتظر عین عمل یا شکل تغییر یافته آن باشیم که شخصی دیگر در حق ما انجام خواهد داد. مولانا می فرماید:
از مکافات عمل غافل مشو گندم ز گندم رویدو جو ز جو