کارما به معنای«تاوان» است. بدین معنا که نتیجه  اعمال نیک و بد فرد در زندگی کنونی و یا زندگی های بعدی وی تأثیر خواهد گذاشت. به موجب قانون کارما کردار، گفتار یا پندار هر فرد، موجب نتایج و سبب اموری است که سرنوشت حیات دنیوی واَخروی ابدی او را مشخص می کند لذاافکار و اعمال وگفتار بد  در دنیا به صورت رنج ودرد و نداری و بیماری جسمی وروحی واحساسی ودر آخرت به صورت کوری بما برمی گردد

اگر ما حق کسی را پایمال می‏کنیم، اگر دل کسی را می‏شکنیم، اگر با صدای بوق اتومبیل خود در ساعت 12 شب دیگران را می‏آزاریم، اگر پشت سر کسی غیبت می‏کنیم و یا حتی اگر خوبی می‏کنیم، دست افتاده‏ای را می‏گیریم، دل ناشادی را شاد می‏نماییم و یا کیسه سنگین برنج را از دست پیرزنی می‏گیریم، منتظر عین عمل یا شکل تغییر یافته آن باشیم که شخصی دیگر در حق ما انجام خواهد داد. مولانا می فرماید:

از مکافات عمل غافل مشو        گندم ز گندم رویدو جو ز جو