لینک بخش اول، فرازهای 1 تا 50:
http://www.sharafshams.ir/details.asp?id=638  

(51) یَا نِعْمَ الْحَسِیبُ یَا نِعْمَ الطَّبِیبُ یَا نِعْمَ الرَّقِیبُ یَا نِعْمَ الْقَرِیبُ یَا نِعْمَ الْمُجِیبُ یَا نِعْمَ الْحَبِیبُ یَا نِعْمَ الْکَفِیلُ یَا نِعْمَ الْوَکِیلُ یَا نِعْمَ الْمَوْلَى یَا نِعْمَ النَّصِیرُ 
(51)اى که چه خوش حسابگرى،اى که چه خوش طبیبى،اى که چه خوش همراهى،اى که چه خوش نزدیکى،اى که چه خوش پاسخ‏دهى، اى که چه خوش دلبرى،اى که چه خوش سرپناهى،اى که چه خوش کارگشایى،اى که چه خوش مولایى،اى که چه خوش یاورى

(52)یَا سُرُورَ الْعَارِفِینَ یَا مُنَى الْمُحِبِّینَ یَا أَنِیسَ الْمُرِیدِینَ یَا حَبِیبَ التَّوَّابِینَ یَا رَازِقَ الْمُقِلِّینَ یَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِینَ یَا قُرَّهَ عَیْنِ الْعَابِدِینَ یَا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ 
(52)اى شادى‏ عارفان،اى آرزوى شیفتگان،اى همدم مریدان،اى محبوب توبه‏کاران،اى روزى‏دهنده بى‏چیزان،اى‏ امید گنهکاران،اى نور چشم عبادت‏کنندگان،اى گشاینده اندوه دلگیران،اى غمگسار غمزدگان، اى معبود گذشتگان و آیندگان.

(53) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا رَبَّنَا یَا إِلَهَنَا یَا سَیِّدَنَا یَا مَوْلانَا یَا نَاصِرَنَا یَا حَافِظَنَا یَا دَلِیلَنَا یَا مُعِینَنَا یَا حَبِیبَنَا یَا طَبِیبَنَا 
(53)خدایا!من از تو درخواست مى‏کنم به نامت اى پروردگار ما،اى معبود ما،اى سرور ما اى مولاى ما،اى یاور ما،اى نگهدار ما،اى راهنماى ما،اى مددرسان ما،اى محبوب ما،اى طبیب ما،

(54) یَا رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرَارِ یَا رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَ الْأَخْیَارِ یَا رَبَّ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ یَا رَبَّ الصِّغَارِ وَ الْکِبَارِ یَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ یَا رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ الْأَشْجَارِ یَا رَبَّ الصَّحَارِی وَ الْقِفَارِ یَا رَبَّ الْبَرَارِی وَ الْبِحَارِ یَا رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَ الْأَسْرَارِ 
(54)اى پروردگار پیامبران و نیکان،اى پروردگار صدّیقان و خوبان،اى پروردگار بهشت و دوزخ،اى پروردگار خردسالان‏ و بزرگسالان،اى پروردگار دانه‏ها و میوه‏ها،اى پروردگار نهرها و درختان،اى پروردگار دشتها و بیشه‏ها،اى پروردگار خشیکیها و دریاها،اى پروردگار شب و روز،اى پروردگار آشکارها و نهانها 

(55) یَا مَنْ نَفَذَ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ أَمْرُهُ یَا مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ بَلَغَتْ إِلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قُدْرَتُهُ یَا مَنْ لا تُحْصِی الْعِبَادُ نِعَمَهُ یَا مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُکْرَهُ یَا مَنْ لا تُدْرِکُ الْأَفْهَامُ جَلالَهُ یَا مَنْ لا تَنَالُ الْأَوْهَامُ کُنْهَهُ یَا مَنِ الْعَظَمَهُ وَ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ یَا مَنْ لا تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ یَا مَنْ لا مُلْکَ إِلا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا عَطَاءَ إِلا عَطَاؤُهُ 
(55)اى آن‏که فرمانش در هرچیز نفوذ یافته،اى آن‏که دانشش به هر چیز رسیده،اى آن‏که قدرتش هر چیز را دربر گرفته،اى آن‏که بندگان از شمردن نعمتهایش ناتوانند،اى آن‏که آفریدگان به سپاسش نرسند،اى آن‏که فهمها بزرگى‏اش را درنیابند،اى آن‏که پندارها به ژرفاى هستى‏اش نرسند،اى آن‏که بزرگى و بزرگ‏منشى‏پوشش اوست،اى‏ که بندگان توان برگرداندن حکمش را ندارند،اى آن‏که فرمانروایى جز فرمانروایى او نیست،اى آن‏که عطایى جز عطاى او نیست 

(56) یَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى یَا مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ الْعُلْیَا یَا مَنْ لَهُ الْآخِرَهُ وَ الْأُولَى یَا مَنْ لَهُ الْجَنَّهُ الْمَأْوَى یَا مَنْ لَهُ الْآیَاتُ الْکُبْرَى یَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یَا مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَ الْقَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْهَوَاءُ وَ الْفَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَى یَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى 
(56) اى آن‏که نمونه اعلى از آن اوست،اى آن‏که صفات برتر براى اوست،اى آن‏که سرانجام و سرآغاز از آن اوست،اى آن‏ که بهشت آسایش از آن اوست،اى آن‏که نشانه‏هاى بزرگ‏تر از آن اوست،اى آن‏که نامهاى نیکوتر از آن اوست،اى آن‏ که فرمان و داورى از آن اوست،اى آن هوا و فضا از آن اوست،اى آن‏که عرش و فرش از آن اوست،اى آن‏که‏ آسمانهاى برافراشته از آن اوست.

(57) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ یَا صَبُورُ یَا شَکُورُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ یَا مَسْئُولُ یَا وَدُودُ یَا سُبُّوحُ یَا قُدُّوسُ 
(57)خدایا!از تو مى‏خواهم به نامت اى درگذرنده،اى آمرزنده،اى شکیبا،اى‏ ستایش‏پذیر،اى مهربان،اى مهرورز،اى خواسته،اى دوست،اى پاک،اى منزّه. 

(58) یَا مَنْ فِی السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ یَا مَنْ فِی الْأَرْضِ آیَاتُهُ یَا مَنْ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ دَلائِلُهُ یَا مَنْ فِی الْبِحَارِ عَجَائِبُهُ یَا مَنْ فِی الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ یَا مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ یَا مَنْ أَظْهَرَ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ لُطْفَهُ یَا مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلَقَهُ یَا مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ 
(58) اى آن‏که بزرگى‏اش در آسمان است،اى آن‏که نشانه‏هایش در زمین است،اى آن‏که دلایلش در هرچیز است،اى آن‏که شگفتیهایش در دریاست،اى آن‏که گنیجنه‏هایش در کوههاست،اى آن‏که آفرینش را آغاز کند سپس بازش گرداند،اى آن‏که مه امور به‏ به سوى او بازگردد،اى آن‏که لطفش را در هر چیز نمایان ساخته،اى آن‏که آفرینش هر چیز را نیکو پرداخته،اى آن‏که توانش‏ در آفریدگان کارگر افتاده است.

(59) یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ یَا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ یَا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یَا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ 
(59)اى دوست آن‏که دوستى ندارد،اى پزشک آن‏که پزشکى ندارد،اى‏ پاسخگوى آن‏که پاسخگویى ندارد،اى یار مهربان آن‏که مهربانى ندارد،اى همراه بى‏همرهان،اى فریادرس آن‏که‏ فریادرسى ندارد،اى رهنماى آن‏که رهنمایى ندارد،اى همدم آن‏که همدمى ندارد،اى رحم‏کننده آن‏که رحم‏کننده‏اى ندارد اى همنشینى آن‏که همنشینى ندارد

(60) یَا کَافِیَ مَنِ اسْتَکْفَاهُ یَا هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ یَا کَالِیَ مَنِ اسْتَکْلاهُ یَا رَاعِیَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ یَا شَافِیَ مَنِ اسْتَشْفَاهُ یَا قَاضِیَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ یَا مُغْنِیَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ یَا مُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ یَا مُقَوِّیَ مَنِ اسْتَقْوَاهُ یَا وَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ 
(60)اى کفایت کننده هرکه از او کفایت خواهد،اى راهنماى هرکه از او راهنمایى جوید، اى نگاهبان هرکه از او نگاهبانى خواهد،اى رعایت کننده هرکه از او رعایت خواهد،اى شفادهنده هرکه از او شفا طلبد،اى داور هرکه از او داورى خواهد،اى بى‏نیاز کننده هرکه از او بى‏نیازى جوید،اى وفادار به هر که از او وفا جوید،اى نیروبخش هرکه از او نیرو خواهد،اى سرپرست‏ هرکه از او سرپرستى خواهد.

(61) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا خَالِقُ یَا رَازِقُ یَا نَاطِقُ یَا صَادِقُ یَا فَالِقُ یَا فَارِقُ یَا فَاتِقُ یَا رَاتِقُ یَا سَابِقُ [فَائِقُ‏] یَا سَامِقُ 
(61)خدایا!از تو مى‏خواهم به نامت اى آفریننده،اى روزى‏دهنده،اى گویا،اى راستگو اى شکافنده،اى جدا کننده،اى گشاینده،اى پیونددهنده،اى پیشى گیرنده،اى بلند جایگاه.

(62) یَا مَنْ یُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ یَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ الْأَنْوَارَ یَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ یَا مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ یَا مَنْ قَدَّرَ الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ یَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاهَ یَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لا وَلَدا یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ یَا مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ 
(62)اى آن‏که شب و روز را دگرگون سازد،اى آن‏که تاریکیها و روشنایى‏ها را قرار داد،اى آن‏که سایه خنک و گرما را آفرید،اى آن‏که خورشید و ماه‏ را مسّخر ساخت،اى آن‏که خیر و شر را مقدّر نمود،اى آن‏که مرگ و زندگى را آفرید،اى آن‏که خلق و امر از آن اوست، اى آن‏که همسر و فرزندى نگرفت،اى آن‏که در فرمانرواى یشریکى برایش نیست،اى آن‏که از روى خوارى سرپرستى نخواهد.

(63) یَا مَنْ یَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ یَا مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْوَاهِنِینَ یَا مَنْ یَرَى بُکَاءَ الْخَائِفِینَ یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ یَا مَنْ لا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ یَا مَنْ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ لا یَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ 
(63)اى آن‏که خواهش خواهشمندان را مى‏داند،اى آن‏که از نهاد خاموشان آگاه است،اى آن‏که ناله‏ درماندگان را مى‏شنود،اى آن‏که گریه هراسیدگان را مى‏بیند،اى آن‏که نیازهاى نیازمندان به دست اوست،اى آن بهانه‏ توبه‏کاران را مى‏پذیرد،اى آن‏که عمل تبهکاران را صلاح نبخشد،اى آن‏که پاداش نیکوکاران را تباه نکند،اى آن‏که از دل عارفان دور نباشد اى بخشنده‏ترین بخشندگان.

(64) یَا دَائِمَ الْبَقَاءِ یَا سَامِعَ الدُّعَاءِ یَا وَاسِعَ الْعَطَاءِ یَا غَافِرَ الْخَطَاءِ یَا بَدِیعَ السَّمَاءِ یَا حَسَنَ الْبَلاءِ یَا جَمِیلَ الثَّنَاءِ یَا قَدِیمَ السَّنَاءِ یَا کَثِیرَ الْوَفَاءِ یَا شَرِیفَ الْجَزَاءِ 
(64)اى همیشه ماندگار،اى شنونده دعا، اى گسترده عطا،اى آمرزنده خطا،اى پدید آورنده آسمان،اى نیک آزمون،اى نیکو ستایش،اى‏ دیرینه بر فراز،اى بسیار وفادار،اى شریف پاداش.

(65) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَتَّارُ یَا غَفَّارُ یَا قَهَّارُ یَا جَبَّارُ یَا صَبَّارُ یَا بَارُّ یَا مُخْتَارُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ 
(65)خدایا!از تو مى‏خواهم به نامت اى پرده‏پوش‏ اى آمرزگار،اى چیره،اى جاهمند،اى بس شکیبا،اى نیک‏بخش،اى برگزیده،اى گشاینده،اى روح‏بخش،اى راحتى‏بخش

(66) یَا مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی یَا مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی یَا مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی یَا مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی یَا مَنْ عَصَمَنِی وَ کَفَانِی یَا مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلانِی یَا مَنْ أَعَزَّنِی وَ أَغْنَانِی یَا مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی یَا مَنْ آنَسَنِی وَ آوَانِی یَا مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی 
(66) اى آن‏که مرا آفرید و بیاراست،اى آن‏که مرا روزى داد و پرورید،اى آن‏که به من خورانید و نوشانید،اى آن‏که مرا نزدیک نمود و به کنار خویش برد،اى آن‏که مرا نگاه داشت و کفایت نمود،اى آن‏که مرا حفظ کرد و حمایت نمود،اى آن‏که به من عزّت بخشید و بى‏نیازم ساخت،اى‏ آن‏که توفیقم داد و راهنمایى کرد،اى آن‏که همدمم شد و جایم داد،اى آن‏که مرا بمیراند و زنده کند.

(67) یَا مَنْ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ یَا مَنْ یَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبَادِهِ یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ یَا مَنْ لا تَنْفَعُ الشَّفَاعَهُ إِلا بِإِذْنِهِ یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ یَا مَنْ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ یَا مَنْ لا رَادَّ لِقَضَائِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ لِأَمْرِهِ یَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ یَا مَنْ یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ
(67)اى آن‏که حق را با کلماتش‏ استوار و برجا کند،اى آن‏که توبه را از بندگانش بپذیرد،اى آن‏که میان انسان و دلش قرار گیرد،اى آن‏که شفاعت جز با اجازه‏اش سود نبخشد،اى آن‏که به گمراه‏شدگان راهش داناتر است،اى آن‏که حکمش دگرگونى نپذیرد،اى‏ آن‏که رأیش را بازگرداننده‏اى نیست،اى آن‏که هرچیز فرمانش را گردن نهد،اى آن‏که آسمانها به دست قدرتش پیچیده گشته،اى آن‏که بادها را مژده‏دهنده رحمتش فرستد.

(68) یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهَادا یَا مَنْ جَعَلَ الْجِبَالَ أَوْتَادا یَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجا یَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُورا یَا مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ لِبَاسا یَا مَنْ جَعَلَ النَّهَارَ مَعَاشا یَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُبَاتا یَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِنَاءً یَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْیَاءَ أَزْوَاجا یَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصَادا 
(68)اى آن‏که زمین را بستر زندگى قرار داد،اى آن‏که کوهها را میخهاى‏ زمین نهاد،اى آن‏که خورشدى را چراغ جهانش کرد،اى آن‏که ماه را تابان ساخت،اى آن‏که شب را جامه آرامش گرداند،اى‏ آن‏که روز را مایه روزى قرار داد،اى آن‏که خواب را وسیله آرامش ساخت،اى آن‏که آسمان را بنا نهاد،اى آن‏که از هر چیز گونه‏هاى مختلف قرار داد،اى آن‏که آتش را کمینگاه قرار داد.

(69) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَمِیعُ یَا شَفِیعُ یَا رَفِیعُ یَا مَنِیعُ یَا سَرِیعُ یَا بَدِیعُ یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا خَبِیرُ [مُنِیرُ] یَا مُجِیرُ 
(69)خدایا!از تو مى‏خواهم به نامت اى شنوا، اى همیار،اى بلندپایه،اى فرازمند،اى شبتابنده،اى نوآفرین،اى بزرگ،اى توانا،اى آگاه،اى پناه‏ده

(70) یَا حَیّا قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ یَا حَیّا بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لا یُشَارِکُهُ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لا یَحْتَاجُ إِلَى حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ یَا حَیّا لَمْ یَرِثِ الْحَیَاهَ مِنْ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَى یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لا نَوْمٌ
(70) اى زنده پیش از هر زنده،اى زنده پس از هر زنده،اى زنده‏اى که مانند او زنده‏اى نیست،اى زنده‏اى که هیچ‏ زنده‏اى شریک او نیست،اى زنده‏اى که به زنده‏اى نیاز ندارد،اى زنده‏اى که همه زندگان را مى‏میراند،اى زنده‏اى‏ که به زنده‏ها روزى مى‏دهد،اى زنده‏اى که زندگى را از زنده‏اى دیگر به ارث نبرده،اى زنده‏اى که مردگان را زنده مى‏کند،اى زنده‏ اى به خود پاینده‏اى که او را چرت و خواب درنگیرد. 

(71) یَا مَنْ لَهُ ذِکْرٌ لا یُنْسَى یَا مَنْ لَهُ نُورٌ لا یُطْفَى یَا مَنْ لَهُ نِعَمٌ لا تُعَدُّ یَا مَنْ لَهُ مُلْکٌ لا یَزُولُ یَا مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لا یُحْصَى یَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لا یُکَیَّفُ یَا مَنْ لَهُ کَمَالٌ لا یُدْرَکُ یَا مَنْ لَهُ قَضَاءٌ لا یُرَدُّ یَا مَنْ لَهُ صِفَاتٌ لا تُبَدَّلُ یَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَیَّرُ 
(71)اى آن‏که یادى دارد فراموش‏نشدنى،اى آن‏که نورى دارد خاموش‏نشدنى،اى‏ آن‏که عطایایى بخشیده ناشمردنى،اى آن فرمانروایى‏اش بى‏زوال است،اى آن‏که ستایشش بى‏آمار است،اى آن‏که شکوهش چگونگى‏ نپذیرد،اى آن‏که کمالى دارد درک ناشدنى،اى آن‏که داورى‏اش بازگشت ناپذیر است،اى آن‏که صفاتى دارد دگرگون‏پاپذیر اى آن‏که جلوه‏هایى دارد غیر قابل تغییر.

(72) یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ یَا مَالِکَ یَوْمِ الدِّینِ یَا غَایَهَ الطَّالِبِینَ یَا ظَهْرَ اللاجِینَ یَا مُدْرِکَ الْهَارِبِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ 
(72)اى پروردگار جهانیان،اى مالک روز جزا،اى مقصود جویندگان‏ اى پشت و پناه پناهندگان،اى دریابنده فراریان،اى آن‏که شکیبایان را دوست دارد،اى آن‏که توبه‏کنندگان را دوست دارد اى آن‏که پاکیزگان را دوست دارد،اى آن‏که نیکوکاران را دوست دارد،اى آن‏که اوست داناتر به راه‏یافتگان

(73) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ یَا حَفِیظُ یَا مُحِیطُ یَا مُقِیتُ یَا مُغِیثُ یَا مُعِزُّ یَا مُذِلُّ یَا مُبْدِئُ یَا مُعِیدُ 
(73)خدایا!از تو خواستارم‏ به نامت اى مهربان،اى همراه،اى نگهدار،اى فراگیر،اى روزى‏بخش،اى فریادرس،اى عزّت‏بخش،اى خوارکن،اى آغازگر، اى برگرداننده.

(74) یَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ یَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ یَا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَیْبٍ یَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا کَیْفٍ یَا مَنْ هُوَ قَاضٍ بِلا حَیْفٍ یَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِیرٍ یَا مَنْ هُوَ عَزِیزٌ بِلا ذُلٍّ یَا مَنْ هُوَ غَنِیٌّ بِلا فَقْرٍ یَا مَنْ هُوَ مَلِکٌ بِلا عَزْلٍ یَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِیهٍ 
(74)اى آن‏که یکتاست و ضدّ ندارد،اى آن‏که یگانه است و بى‏مانند،اى آن‏که بى‏نیاز و کاستى است، اى آن‏که بى‏همتاى بودن و چگونگى است،اى آن‏که داورى دادگر است،اى آن‏که پروردگارى بى‏وزیر است،اى آن‏که‏ عزّتمندى بى‏خوارى است،اى آن‏که توانگرى بى‏نیاز است،اى آن‏که پادشاهى عزل‏ناپذیر است،اى آن‏که اوصافش‏ بى‏مانند است. 

(75) یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ یَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِینَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاهٌ لِلْمُطِیعِینَ یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ یَا مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ یَا مَنْ آیَاتُهُ بُرْهَانٌ لِلنَّاظِرِینَ یَا مَنْ کِتَابُهُ تَذْکِرَهٌ لِلْمُتَّقِینَ یَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَ الْعَاصِینَ یَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ 
(75)اى آن‏که ذکرش براى ذاکران شرف است،اى آن‏که شکرش براى شاکران رستگارى است،اى آن‏که ستایشش‏ براى ستایشگران عزّت است،اى آن‏که طاعتش براى مطعیان مایه نجات است،اى آن‏که درگاهش گشوده است به روى جویندگان،اى آن‏ که راهش براى توبه‏کاران هموار است،اى آن‏که نشانه‏هایش براى بینندگان لیل قاطع است،اى آن‏که کتابش براى پرواپیشگان مایه پند و یادآورى‏ است،اى آن‏که روزى‏اش همه مطیعان و گنهکاران را فراگیرد،اى آن‏که رحمتش به نیکوکاران نزدیک است. 

(76) یَا مَنْ تَبَارَکَ اسْمُهُ یَا مَنْ تَعَالَى جَدُّهُ یَا مَنْ لا إِلَهَ غَیْرُهُ یَا مَنْ جَلَّ ثَنَاؤُهُ یَا مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ یَا مَنْ یَدُومُ بَقَاؤُهُ یَا مَنِ الْعَظَمَهُ بَهَاؤُهُ یَا مَنِ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ یَا مَنْ لا تُحْصَى آلاؤُهُ یَا مَنْ لا تُعَدُّ نَعْمَاؤُهُ 
(76) اى آن‏که نامش خجسته است،اى آن‏که عنایتش بس بلند است،اى آن‏که معبودى جز او نیست،اى آن‏که ستایشش والا است،اى آن‏که نامهایش‏ مقدس است،اى آن‏که هستى‏اش پایدار است،اى آن‏که بزرگى جلوه زیبایى اوست،اى آن‏که بزرگمنشى پوشش اوست،اى آن‏که عطاهایش در شمار نیاید،اى آن‏که نعمتهایش شمرده نشود. 

(77) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُعِینُ یَا أَمِینُ یَا مُبِینُ یَا مَتِینُ یَا مَکِینُ یَا رَشِیدُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا شَدِیدُ یَا شَهِیدُ 
(77)خدایا!از تو مى‏خواهم به نامت اى مددرسان،اى امین،اى آشکار اى استوار،اى ارجمند،اى راهنما،اى ستوده،اى بزرگوار،اى سختگیر(گنهکاران)،اى گواه.

(78) یَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِیدِ یَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِیدِ یَا ذَا الْفِعْلِ الرَّشِیدِ یَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِیدِ یَا ذَا الْوَعْدِ وَ الْوَعِیدِ یَا مَنْ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ یَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ یَا مَنْ هُوَ قَرِیبٌ غَیْرُ بَعِیدٍ یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهِیدٌ یَا مَنْ هُوَ لَیْسَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ 
(78)اى صاحب عرش پرشکوه،اى صاحب سخن استوار،اى صاحب کردکار برازنده،اى صاحب کوبش سخت،اى صاحب نوید و و تهدید،اى آن‏که سرپرست ستوده است،اى آن‏که به نیکى انجام دهد آنچه را خواهد،اى آن‏که نزدیک دورى‏ناپذیر است،اى‏ آن‏که بر هر چیز گواه است،اى آن‏که بر بندگان ستمکار نیست. 

(79) یَا مَنْ لا شَرِیکَ لَهُ وَ لا وَزِیرَ یَا مَنْ لا شَبِیهَ [شِبْهَ‏] لَهُ وَ لا نَظِیرَ یَا خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنِیرِ یَا مُغْنِیَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ یَا عِصْمَهَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ یَا مَنْ هُوَ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ 
(79)اى آن‏که شریک و وزیرى‏ ندارد،اى آن‏که مثل و مانندى ندارد،اى آفریننده خورشید و ماه تابان،اى بى‏نیاز کننده درمانده تهیدست، اى روزى‏دهنده کودک خردسال،اى مهرورز بر پیر بزرگسال،اى پیونددهنده استخوان شکسته،اى پناه ترسان‏ پناه‏جو،اى آن‏که بر بندگانش آگاه و بیناست،اى آن‏که بر هر چیز تواناست.

(80) یَا ذَا الْجُودِ وَ النِّعَمِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الْکَرَمِ یَا خَالِقَ اللَّوْحِ وَ الْقَلَمِ یَا بَارِئَ الذَّرِّ وَ النَّسَمِ یَا ذَا الْبَأْسِ وَ النِّقَمِ یَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ یَا عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ یَا رَبَّ الْبَیْتِ وَ الْحَرَمِ یَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ مِنَ الْعَدَمِ 
(80)اى صاحب جود و بخشش‏ اى صاحب فضل و کرم،اى آفریننده لوح و قلم،اى پدیدآورنده موران و مردمان،ااى صاحب عذاب و انتقام‏ اى الهام‏بخش عرب و عجم،اى بردارنده زیان و درد،اى داناى رازها و قصدها،اى پروردگار کعبه‏ و حرم،اى آفریننده هرچیز از نیستى.

(81) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا فَاعِلُ یَا جَاعِلُ یَا قَابِلُ یَا کَامِلُ یَا فَاصِلُ یَا وَاصِلُ یَا عَادِلُ یَا غَالِبُ یَا طَالِبُ یَا وَاهِبُ 
(81)خدایا!از تو خواستارم به نامت اى کردگار،اى‏ هستى‏بخش،اى پذیرنده،اى برازنده،اى جدا،اى پیونددهنده،اى دادگر،اى چیره،اى جویا،اى بخشنده،

(82) یَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ یَا مَنْ أَکْرَمَ بِجُودِهِ یَا مَنْ جَادَ بِلُطْفِهِ یَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ قَدَّرَ بِحِکْمَتِهِ یَا مَنْ حَکَمَ بِتَدْبِیرِهِ یَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ یَا مَنْ تَجَاوَزَ بِحِلْمِهِ یَا مَنْ دَنَا فِی عُلُوِّهِ یَا مَنْ عَلا فِی دُنُوِّهِ 
(82)اى آن‏که به کرمش بخشید،اى آن‏که به جودش گرامى داشت،اى آن‏که به لطفش کرم ورزید،اى آن‏که به نیرویش عزّت یافت، اى آن‏که به حکمتش سامان داد،اى آن‏که به تدبیر خود حکم کرد،اى آنکه با علم خود تدبیر کرد،اى آن‏که با بردبارى‏اش درگذرد،اى آن‏که به تدبیر خود در عین برترى‏اش نزدیک است،اى آن‏که در عین نزدیکى‏اش برتر است.

(83) یَا مَنْ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُعِزُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُصَوِّرُ فِی الْأَرْحَامِ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ 
(83)اى آن‏که هرچه خواهد آفریند،اى آن‏که هرچه بخواهد بکند،اى آن‏که هرکه را بخواهد راهنمایى کند،اى آن‏که هرکه را بخواهد گمراه سازد،اى آن‏که هرکه را بخواهد عذاب کند،اى آن‏که هرکه را بخواهد بیامرزد،اى آن‏که هرکه‏ را بخواهد عزّت بخشد،اى آن‏که هرکه را بخواهد خوار گرداند،اى آن‏که در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد،اى آن‏که هرکه را بخواهد به رحمتش‏ مخصوص گرداند.

(84) یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لا وَلَدا یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْرا یَا مَنْ لا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَدا یَا مَنْ جَعَلَ [مِنَ الْمَلائِکَهِ] الْمَلائِکَهَ رُسُلا یَا مَنْ جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجا یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارا یَا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرا یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ أَمَدا یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْما یَا مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْ‏ءٍ عَدَدا 
(84)اى آن‏که همسر و فرزندى نگرفت،اى آن‏که براى هرچیز اندازه نهاد،اى آن‏که در حکمش کسى را شریک نساخت،اى آن‏که فرشتگان را فرستادگان خویش قرار داد،اى آن‏که در آسمانها برجهایى گذارد، اى آن‏که زمین را زیستگاه شایسته نمود،اى آن‏که آدمى را از آب آفرید،اى آن‏که براى هرچیز سرانجامى قرار داد،اى آن‏که‏ با علم خویش هرچیز را دربر گرفته است،اى آن‏که تعداد هرچیز را شماره نموده است. 

(85) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَوَّلُ یَا آخِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ یَا بَرُّ یَا حَقُّ یَا فَرْدُ یَا وِتْرُ یَا صَمَدُ یَا سَرْمَدُ 
(85)خدایا!از تو درخواست مى‏کنم به نامت اى‏ آغاز،اى انجام،اى آشکار،اى نهان،اى نیکوکار،اى حق،اى یگانه،اى یکتا،اى بى‏نیاز،اى همیشگى. 

(86) یَا خَیْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ یَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ یَا أَجَلَّ مَشْکُورٍ شُکِرَ یَا أَعَزَّ مَذْکُورٍ ذُکِرَ یَا أَعْلَى مَحْمُودٍ حُمِدَ یَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ یَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ یَا أَکْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ یَا أَکْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ یَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ 
(86)اى‏ بهترین شناخته شده‏اى که شناخته شده،اى برترین معبودى که عبادت شده،اى والاترین ثناپذیرى که سپاس شده،اى عزیزترین یاد شده‏اى که یاد شده‏ اى برترین ستوده‏اى که ستایش شده،اى دیرینه‏ترین موجودى که خواسته شده،اى بلندترین وصف شده‏اى که به وصف آمده،اى بزرگ ترین مقصودى‏ که قصد شده،اى گرامى‏ترین پرسیده‏اى که پرسش شده،اى شریف‏ترین محبوبى که دانسته شده.

(87) یَا حَبِیبَ الْبَاکِینَ یَا سَیِّدَ الْمُتَوَکِّلِینَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ یَا أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ یَا مَفْزَعَ الْمَلْهُوفِینَ یَا مُنْجِیَ الصَّادِقِینَ یَا أَقْدَرَ الْقَادِرِینَ یَا أَعْلَمَ الْعَالِمِینَ یَا إِلَهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ 
(87)اى محبوب گریه‏کنندگان،اى سرور توکّل‏کنندگان،اى راهنماى گمراهان،اى سرپرست مؤمنان،اى همدم ذاکران،اى پناه جان سوختگان‏ اى رهایى‏بخش راستگویان،اى تواناترین توانایان،اى داناترین دانایان،اى پرستیده همه آفریدگان.

(88) یَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ یَا مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ یَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ یَا مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ یَا مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ یَا مَنْ لا تَحْوِیهِ الْفِکَرُ یَا مَنْ لا یُدْرِکُهُ بَصَرٌ یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ أَثَرٌ یَا رَازِقَ الْبَشَرِ یَا مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ 
(88)اى‏ آن‏که فراتر رفت و چیره گشت،اى آن‏که دارا گشت و توان یافت،اى آن‏که نهان شد و آگاهى یافت،اى آن‏که پرستش شد و ارج نهاد،اى آن‏که نافرمانى شد و آمرزید،اى آنکه اندیشه‏ها او را فرا نگیرد،اى آن‏که دیده‏اى او را در نیابد،اى آن‏که اثرى بر او پوشیده نماند،اى روزى‏دهنده آدمیان،اى اندازه‏ دهنده هر انداه.

(89) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَافِظُ یَا بَارِئُ یَا ذَارِئُ یَا بَاذِخُ یَا فَارِجُ یَا فَاتِحُ یَا کَاشِفُ یَا ضَامِنُ یَا آمِرُ یَا نَاهِی 
(89)خدایا!از تو درخواست مى‏کنم به نامت اى نگهدار،اى آفریننده،اى پدید آورنده،اى بسیار بخشنده، اى گشایشگر،اى فراخى‏بخش،اى برگیرنده زیان،اى ضمانت‏کننده،اى فرمان‏ده،اى بازدارنده.

(90) یَا مَنْ لا یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَصْرِفُ السُّوءَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُتِمُّ النِّعْمَهَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُحْیِی الْمَوْتَى إِلا هُوَ 
(90)اى آن‏که جز او غیب‏ نداند،اى آن‏که برنگرداند بدى را جز او،اى آن‏که آفریدگان را جز او نیافریند،اى آن‏که گناه را جز او نیامرزد،اى آن‏که نعمت را جز او کامل نکند،اى آن‏که دلها را جز او دگرگون نکند،اى آن‏که کارها را جز او تدبیر ننماید،اى آن‏که باران را جز او فرو نبارد،اى آن‏که روزى را جز او نگستراند،اى آن‏که مردگان را جز او زنده نسازد.

(91) یَا مُعِینَ الضُّعَفَاءِ یَا صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ یَا نَاصِرَ الْأَوْلِیَاءِ یَا قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ یَا رَافِعَ السَّمَاءِ یَا أَنِیسَ الْأَصْفِیَاءِ یَا حَبِیبَ الْأَتْقِیَاءِ یَا کَنْزَ الْفُقَرَاءِ یَا إِلَهَ الْأَغْنِیَاءِ یَا أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ 
(91)اى یاور ضعیفان،اى همراه غریبان،اى یار دوستان،اى چیره بر دشمنان‏ اى بالا برنده آسمان،اى مونس برگزیدگان،اى محبوب پروا پیشگان،اى گنجینه تهیدستان،اى معبود توانگران‏ اى کریم‏ترین کریمان. 

(92) یَا کَافِیا مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا قَائِما عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ لا یُشْبِهُهُ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لا یَزِیدُ فِی مُلْکِهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لا یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لا یَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ هُوَ خَبِیرٌ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَیْ‏ءٍ 
(92)اى کفایت‏کننده از هرچیز،اى پاینده بر هرچیز،اى آن‏که چیزى مانند او نیست،اى آن‏که چیزى بر فرمانروایى‏اش نیفزاید،اى آن‏که چیزى بر او پوشیده نیست،اى آن‏که چیزى از خزانه‏هایش‏ نکاهد،اى آن‏که مانندش کسى نیست،اى آن‏که چیزى از علمش پنهان نماند،اى آن‏که به همه‏چیز آگاه است، اى آن‏که همه رحمتش همه‏چیز را فرا گرفته است.

(93) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُکْرِمُ یَا مُطْعِمُ یَا مُنْعِمُ یَا مُعْطِی یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا مُفْنِی یَا مُحْیِی یَا مُرْضِی یَا مُنْجِی 
(93)خدایا!از تو درخواست مى‏کنم به نامت اى اکرام کننده،اى روزى‏بخش‏ اى نعمت‏دهنده،اى عطابخش،اى بى‏نیازکننده،اى ذخیره‏گذار،اى نابودکننده،اى زنده‏ساز،اى خشنودکننده،اى رهایى‏بخش.

(94) یَا أَوَّلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ آخِرَهُ یَا إِلَهَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مَلِیکَهُ یَا رَبَّ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ صَانِعَهُ یَا بَارِئَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ خَالِقَهُ یَا قَابِضَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ بَاسِطَهُ یَا مُبْدِئَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُعِیدَهُ یَا مُنْشِئَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُقَدِّرَهُ یَا مُکَوِّنَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُحَوِّلَهُ یَا مُحْیِیَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ مُمِیتَهُ یَا خَالِقَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ وَارِثَهُ 
(94)اى آغاز و انجام هرچیز،اى پرستیده و دارنده هرچیز،اى پروردگار و سازنده هرچیز،اى آفریننده و برآورنده‏ هرچیز،اى گیرنده و گشاینده هرچیز،اى آغاز کننده هرچیز،اى پدیدآورنده و اندازه‏بخش‏ هرچیز،اى هستى‏بخش و جنباننده هرچیز،اى زنده‏کننده و میراننده هرچیز،اى آفریننده و میراث بر هرچیز 

(95) یَا خَیْرَ ذَاکِرٍ وَ مَذْکُورٍ یَا خَیْرَ شَاکِرٍ وَ مَشْکُورٍ یَا خَیْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ یَا خَیْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ یَا خَیْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ یَا خَیْرَ مُجِیبٍ وَ مُجَابٍ یَا خَیْرَ مُونِسٍ وَ أَنِیسٍ یَا خَیْرَ صَاحِبٍ وَ جَلِیسٍ یَا خَیْرَ مَقْصُودٍ وَ مَطْلُوبٍ یَا خَیْرَ حَبِیبٍ وَ مَحْبُوبٍ 
(95)اى بهترین یادکننده و یادشده،اى بهترین ثناپذیر و ثناشده،اى هبترین ستاینده و ستوده،اى بهترین‏ گواه و گواه‏پذیر،اى بهترین خواهنده و خوانده‏شده،اى بهترین پاسخ‏دهنده و پاسخ داده شده،اى بهترین یار و همدم، اى بهترین همراه و همنشین،اى بهترین سویه و آهنگ،اى بهترین دوستدار و دوستى‏پذیر.

(96) یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِیبٌ یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ حَبِیبٌ یَا مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِیبٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی إِحْسَانِهِ قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِیمٌ 
(96) اى آن‏که به خواهنده‏اش پاسخ گوید،اى آن‏که براى فرمانبرش دوست است،اى آن‏که به دوستدارش نزدیک است، اى آن‏که براى کسى‏که از او نگهدارى طلبد دیده‏بان است،اى آن‏که به هرکه به او امید بندد کریم است،اى آن‏که هرکه از او نافرمانى کند بردبار است،اى ان‏ که در بزرگى‏اش مهربان است،اى آن‏که در فرزانگى بزرگ است،اى آن‏که در نیکى‏اش دیرینه است،اى آن‏که به هر که او را خواهد دانا است.

(97) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَبِّبُ یَا مُرَغِّبُ یَا مُقَلِّبُ یَا مُعَقِّبُ یَا مُرَتِّبُ یَا مُخَوِّفُ یَا مُحَذِّرُ یَا مُذَکِّرُ یَا مُسَخِّرُ یَا مُغَیِّرُ 
(97)خدایا!از تو درخواست مى‏کنم به نامت اى سبب‏ساز،اى شوق‏آفرین،اى برگرداننده،اى‏ پیگیر،اى سامان‏بخش،اى هراس‏آور،اى برحذردار،اى یادآور،اى تسخیرگر،اى دگرگون‏ساز

(98) یَا مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ یَا مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ یَا مَنْ لُطْفُهُ ظَاهِرٌ یَا مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ یَا مَنْ کِتَابُهُ مُحْکَمٌ یَا مَنْ قَضَاؤُهُ کَائِنٌ یَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِیدٌ یَا مَنْ مُلْکُهُ قَدِیمٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ یَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِیمٌ 
(98)اى آن‏که علمش‏ پیش است،اى آن‏که وعده‏اش راست است،اى آن‏که لطفش آشکار است،اى آن‏که فرمانش چیره است،اى آن‏که کتابش استوار است. اى آن‏که حکمش شدنى است،اى آن‏که قرآنش باشکوه است،اى آن‏که فرمانروایى‏اش دیرین است،اى آن‏که بخشش فراگیر است،اى آن‏که پایگاهش بس بزرگ است.

(99) یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لا یَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ یَا مَنْ لا یُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ یَا مَنْ لا یُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ یَا مَنْ لا یَحْجُبُهُ شَیْ‏ءٌ عَنْ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ لا یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ یَا مَنْ هُوَ غَایَهُ مُرَادِ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِینَ یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ ذَرَّهٌ فِی الْعَالَمِینَ 
(99)اى آن‏که شنیدنى از شنیدن دیگر بازش ندارد،اى آن‏که کارى از کار دیگر منعش نکند،اى آن‏که گفتارى از گفتار دیگر سرگرمش نکند،اى آن‏که درخواستى از درخواست دیگر او را به اشتباه نیافکند،اى آن‏که چیزى از چیز دیگر پرده‏اش نشود، اى آن‏که اصرار اصرارکنندگان او را به ستوه نیاورد،اى آن‏که آرمان واپسین جویندگان است،اى آن‏که نهایت همّت‏ عارفان است،اى آن‏که پایان جستجوى جویندگان است،اى آن‏که غبارى در سراسر هستى بر او پوشیده نیست. 

(100) یَا حَلِیما لا یَعْجَلُ یَا جَوَادا لا یَبْخَلُ یَا صَادِقا لا یُخْلِفُ یَا وَهَّابا لا یَمَلُّ یَا قَاهِرا لا یُغْلَبُ یَا عَظِیما لا یُوصَفُ یَا عَدْلا لا یَحِیفُ یَا غَنِیّا لا یَفْتَقِرُ یَا کَبِیرا لا یَصْغُرُ یَا حَافِظا لا یَغْفُلُ سُبْحَانَکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ 
(100) اى بردبارى که شتاب نکند،اى بخشنده‏اى که بخل نورزد،اى راستگویى که تخلّف نکند،اى عطاکننده‏اى که خستگى نپذیرد،اى چیره‏اى که‏ شکست‏ناپذیر است،اى بزرگى که به وصف در نیاید،اى دادگرى که ستم ننماید،اى توانگرى که نیازمند نشود،اى بزرگى که کوچک نگردد،اى‏ نگهدارى که غفلت ننماید.منزّهى تو اى که معبودى جز تو نیست،فریادرس،فریادرس،ما را از آتش رهایى بخش پروردگار